ಬದುಕಿನ ಬೆಂಕಿ

ಕಣ್ಣಂಚಿನಾ ಕಾಡಿಗೆಯೂ
ಹೊಂಚು ಹಾಕುತಿದೆ.
ಮಿಂಚು ಮೂಡುತಿದೆ;
ಸಂಚು ಮಾಡುತಿದೆ.

ಬೆಂಕಿಯಂಚಿನ ಕುಡಿ,
ಕಣ್ಣಂಚಿನ ಕಿಡಿ;
ಸಿಡಿಯುತಿದೆ,
ಅದ; ಮನ ತಡಿಯುತಿದೆ.
ಮುಂಚಿನಾ ದಿನಗಳ,
ಮಧುರ ನೆನಪುಗಳನೆಲ್ಲಾ
ಗಂಟು ಮಾಡಿ ಕಟ್ಟಿ,
ಕಡ್ಡಿ ಗೀರಿಯಿಟ್ಟು;
ಬೆಂಕಿಗಾಹುತಿ ಕೊಟ್ಟು,
ಮನ ಮರುಗುತಿದೆ.
ಎದೆ; ಸೊರಗುತಿದೆ.

ಕಣ್ಣೀರಿಟ್ಟು, ಮಣ್ಣನೂ
ತೋಯಿಸಿಬಿಟ್ಟು;
ತಣ್ಣಗಾಯಿತು ಎಲ್ಲಾ...!
ಕರಗಿ, ಕೊರಗಿ, ಸೊರಗಿ
ಬರಿದಾಯಿತೆಲ್ಲಾ.
ನನಗೂ-ನಿನಗೂ ಏನೂ ಇಲ್ಲ.
ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಒಂದೆಂದು,
ನಮ್ಮ ಮನೆ-ಮನ ಒಂದೆಂದು;
ಅಂದು ಹೇಳಿದ್ದು, ಬರಿ ಸುಳ್ಳು!
ನನ್ನ-ನಿನ್ನ
ತನು, ಮನ, ಮನೆ ಖಾಲಿ.
ಇದೇ ಅಲ್ಲವೇ?
ಬದುಕಿನ ಲೀಲೆ